Ημέρα Κυριακή, 6 Νοεμβρίου, 4η μέρα του Φεστιβάλ και ο «αέρας» αλλαγής αισθητός!
Μια μέρα ηλιόλουστη για τη Συμπρωτεύουσσα, με τα καταστήματα ανοιχτά λόγω εκπτώσεων και ο κόσμος σχεδόν παντού ο ένας πάνω στον άλλον! Μια εορταστική μέρα για τη Θεσσαλονίκη χωρίς να γιορτάζεται κάτι συγκεκριμένο
Κόσμος όμως πολύς και για το Φεστιβάλ! Sold out από νωρίς το πρωί σχεδόν όλες οι προγραμματισμένες προβολές και στις 6 αίθουσες. Στο Λιμάνι, στην καρδιά του Φεστιβάλ, αρκετοί καλεσμένοι, δημοσιογράφοι και επισκέπτες δίνουν μια εικόνα γιορτής του Κινηματογράφου έτσι όπως θα έπρεπε να είναι. Ο Ορέστης Ανδρεαδάκης με τις πολύχρωμες στυλιστικές του προτιμήσεις, σχεδόν παντού από χώρο σε χώρο! Ο Γιώργος Χωραφάς, ο Μανουσάκης, ο Ζάππας και πολλοί άλλοι γνωστοί ηθοποιοί (κυρίως από την τηλεόραση) έκαναν αισθητή την παρουσία τους! Το Φεστιβάλ όντως «άλλαξε» από πλευράς κάποιων οργανωτικών επιλογών. Παρατηρήσαμε τις διαβάσεις για τα ΑΜΕΑ και την πληθώρα των εθελοντών που σε εξυπηρετούν μέχρι αργά το βράδυ. Συνεχίζεται η υπερβολική θέρμανση κυρίως στο Ολύμπιον, οι μυρωδιές από τα τσουρέκια λίγο πριν μπεις στην αίθουσα και οι νέοι άνθρωποι της πόλης να συνωστίζονται να δουν κάποια ταινία. Ομορφες εικόνες για ένα όμορφο φεστιβάλ
Τι είδαμε: Μια αρχαία Ελληνική τραγωδία με τα προβλήματα των γυναικών σε μια ισλαμική χώρα
Μια «θεατρική» κινηματογραφική απόπειρα της Ραϊανά «Στην ηλικία μου κρύβομαι ακόμα να καπνίσω», παρακολουθήσαμε στην κατάμεστη αίθουσα στο Ολύμπιον παρουσία της σκηνοθέτη και αρκετών κομπάρσων μιας και μερικά από τα γυρίσματα της ταινίας έγιναν σε χαμάμ της Θεσσαλονίκης. Θύμα και η ίδια η Ραιάνα από ακραίες και βίαιες συμπεριφορές κάποιων αρσενικών «στο όνομα του Αλλάχ» μιας και το 2010 είχε δεχθεί επίθεση όπου της έριξαν βενζίνη και της πέταξαν αναμμένο τσιγάρο στο πρόσωπο για τις φεμινιστικές της ιδέες και θεατρικές επιλογές υπερ των δικαιωμάτων και ελευθερίας των γυναικών.
Μια δυνατή ταινία από πλευράς ερμηνειών και με ένα δεκάλεπτο στο τέλος βγαλμένη από αρχαία ελληνική τραγωδία. Όπως ο Οδυσσέας με τους άντρες του προσπάθησαν να παραπλανήσουν τον Κύκλωπα, έτσι και οι γυναίκες του χαμάμ προσπάθησαν να ξεφύγουν από τους μαινόμενους άντρες αλλά η τραγωδία δεν αργεί να έρθει… Συγκινητικό το τελευταίο πλάνο με όλα τα μαύρα μαντίλια να πετούν στον καθαρό ουρανό του Αλγέρι, σαν τα πουλιά που «φέρνουν την άνοιξη» ή «που φεύγουν με τον χειμώνα»;
