Ο Αλέξανδρος ή Αλέκος Αινιάν γεννήθηκε στον Πειραιά το 1907. Καταγόταν από γνωστή στρατιωτική οικογένεια και είχε καταγωγή από την Κων/πολη. Σπούδασε στο Ελληνικό Ωδείο και έκανε μαθήματα με τον Φ. Οικονομίδη.
Ο Αινιάν υπήρξε αξιόλογος μουσικός και δάσκαλος θεωρητικών μαθημάτων επινοώντας μάλιστα ένα δικό του σύστημα διδασκαλίας. Ήταν ο ιδρυτής της πρώτης Παιδικής Χορωδίας Ελλάδος, στον Πειραιά το 1939. Υπήρξε επίσης ιδρυτής της Χορωδίας Αινιάν και της ορχήστρας πνευστών «Αινιάν Τζαζ» και την Εκκλησιαστική Χορωδία.
Το 1960 εγκαταστάθηκε στη Λαμία όπου οργάνωσε την Δημοτική Χορωδία Λαμίας και παράλληλα ίδρυσε Μουσική Σχολή-Οικοτροφεία με δωρεάν φοίτηση και στέγαση ταλαντούχων παιδιών από όλη την Ελλάδα που λειτούργησε ως το 1964. Στους μαθητές του συγκαταλέγονται γνωστά ονόματα συνθετών και εκτελεστών της ελληνικής κλασικής και έντεχνης μουσικής σκηνής. Πέθανε στην Αθήνα το 1983.
Ο Αινιάν ανέπτυξε ένα πρωτότυπο σύστημα διδασκαλίας της μουσικής, βασισμένο στην καλλιέργεια της μουσικότητας μέσα από την εμπειρία. Συχνά οι μαθητές του άλλαζαν ρόλους από τραγουδιστές σε μουσικοί.
Στους μαθητές του συγκαταλέγονται οι Μηνάς Αλεξιάδης, Στέλλα Γαδέδη, Θεόδωρος Δημήτριεφ, Γιώργος Κακίτσης, Λευτέρης Μπινιάρης, Θύμιος Τζοβανάκης, Γιώργος Χουλιάρας, και πολλοί άλλοι.
Διαβάστε τι λέει ο Λευτέρης Μπινιάρης για τον δάσκαλό του Αλ. Αινιάν σε άρθρο του recital.gr
“…Καλείται από το Δήμαρχο Λαμιέων να οργανώσει Δημοτική Χορωδία. Ο ΑΙΝΙΑΝ διακατεχόμενος πάντα από την επιθυμία να μάθουν όλοι οι νέοι μουσική, προτείνει στο Δήμαρχο να ιδρύσει Σχολή με εσώκλειστα παιδιά από όλη την Ελλάδα. Ο Δήμαρχος αποδέχεται κι έτσι ο ΑΙΝΙΑΝ αρχίζει ένα νέο κύκλο μουσικής παιδείας που οι Συναυλίες της Λαμιακής χορωδίας έμοιαζαν περίπου με αυτές της παιδικής χορωδίας της Βιέννης. Δημιουργήθηκε ένας ντόρος σε όλη την Ελλάδα που του γίνεται αμέσως πρόσκληση από το Δήμαρχο Πειραιά κ. Κυριακάκο να κάνει Δημοτική χορωδία στον Πειραιά.
O Αινιάν τότε αντιμετώπιζε, με την αντιπολίτευση του Δήμου Λαμιέων, προβλήματα που αφορούσαν μεγάλες οικονομικές δαπάνες της χορωδίας κι έτσι βρήκε κατάλληλη την ευκαιρία να δεχτεί την πρόσκληση του Δημάρχου Πειραιά. Έχοντας έτοιμα παιδιά από τη Λαμία, συγκρότησε αμέσως τη Χορωδία, την οποία παρουσίασε αμέσως στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά σ’ ένα πρόγραμμα κλασσικού ρεπερτορίου, το οποίο έκλεισε με το περίφημο «Αλληλούια» από τον ΜΕΣΣΙΑ του «Χαίντελ». Ήταν μια συναυλία περιωπής, την οποία παρακολούθησαν όλες οι αρχές της πόλης, άνθρωποι της τέχνης και πλήθος κόσμου. Παράλληλα καθιέρωσε Κυριακάτικες συναυλίες στο Δημοτικό Θέατρο, κυρίως για να τις παρακολουθούν μαθητές των Σχολείων. Μ’ αυτόν τον τρόπο οι μαθητές άκουγαν από κοντά την τεχνική του χορωδιακού τραγουδιού, εδελεάζοντο και πολλοί από αυτούς εγγράφοντο στη Δημοτική Χορωδία, η οποία σε διάστημα έξη μηνών είχε 200 και πλέον μαθητές από τους οποίους επέλεγε ο ΑΙΝΙΑΝ τους ταλαντούχους.
Επινόηση του ήταν το αξέχαστο «Κ» που χρησιμοποιούσε για μια σύγχρονη ομαδική «ατάκα» της χορωδίας. Εξ άλλου και πριν από κάθε δοκιμή «κούρντιζε» τη χορωδία επί ένα τέταρτο της ώρας, χρησιμοποιώντας δύσκολες μετατροπές συγχορδιών –PRIMA-VISTA– που νόμιζε κάνεις ότι άκουγε συμφωνική Ορχήστρα.
Αντιλαμβάνεστε, τι μουσική καλλιέργεια διέθεταν αυτοί οι χορωδοί που, σε κλάσματα δευτερολέπτων, αλώνιζαν στην κυριολεξία δύσκολες μετατροπίες που για να τις γράψεις μόνο σαν θέματα Αρμονίας θα χρειαζόσουνα τουλάχιστον μισή ώρα. Η διδασκαλία του στα θεωρητικά μαθήματα (κλίμακες – συγχορδίες – καλές και κακές διαδοχές – Αρμονία – Αντίστιξη) θα παραμείνει μια σπάνια παρακαταθήκη Μουσικής τελειότητας που θα τιμά αιώνια το όνομά του. Ευτυχείς όσοι μαθήτεψαν σ’ αυτή!!”
Πράγματι, στη διάρκεια της θητείας του η Δημοτική Χορωδία Λαμίας απέσπασε διθυραμβικές κριτικές και κέρδισε πολλές διακρίσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό όπως μπορείτε να δείτε και στο παρακάτω δημοσίευμα της εφημερίδας “Εμπρός”, της 2 Μαΐου 1964.
Στιγμιότυπα με τον Αινιάν ως μαέστρο σώζονται στην ταινία του Ορέστη Λάσκου «Μπετόβεν και μπουζούκι» (1965).
Εργογραφία Αλ. Αινιάν
- Ορχηστρικά: «Ελληνικός γάμος», Προσμονή το ηλιοβασίλεμα, Φούγκα και στρέτο, Ο τάφος του κλέφτη, Σερενάτα στη νύχτα κ.α.
- Φωνητικά: Η δημιουργία του κόσμου (ορατόριο σε κείμενο του ιδίου, για υψίφωνο, χορωδία και ορχήοτρα πνευστών), Αηδόνι και παιδιά (για υψίφωνο, φλάουτο και παιδική ή γυναικεία χορωδία, ημιτελές), Κουράγιο (για υψίφωνο, χορωδία και ορχήστρα πνευστών.
- Χορωδιακά (τα περισσότερα σε κείμενα του ιδίου): Πού πας (για τρίφωνη παιδική ή γυναικεία χορωδία), Οκτώ τραγούδια για μικτή χορωδία (Η καμπάνα, Η ηχώ, Η βεράντα, Το γατάκι, Συννεφιά, στα Σάλωνα, Η νεραντζούλα, Η Κασσιανή. Ακόμη τα χορωδιακά: Μαρία (για σόλο και ανδρική χορωδία), Να ‘ξερες λύπη, Το ταξίδι, Το πεύκο, Το βράδυ, Το φθινόπωρο, Η σημαία, Η 25η Μαρτίου, Λείπεις εσύ, Έρημα δάση, Δειλινό μαϊστράλι, Ύμνος της χορωδίας, Σερενάτα, Ο ντιντής, Νυχτερινό, Χωρισμός, Κουαρτέτο σε παλιό στυλ (bouche fermée), Το τραγούδι της δουλειάς, Το παράπονο της Μαίρης, Η Μαριώ, Ύμνος στο Δία, Εσύ.
- Εκκλησιαστικά: Θεία λειτουργία της Ορθοδόξου Ελληνικής Εκκλησίας, Δοξολογία, Οκτώηχος, τέσσερα Αινείτε, τέσσερα Σε υμνούμεν, Εγκώμια της Μ. Εβδομάδος.
- Σκηνική μουσική: Η Χάινελε πάει στην Παράδεισο, του Χάουπτμαν (1942).
- Θεωρητικά: Θεωρία και σολφέζ, Τρίφωνη αρμονία, Τετράφωνη αρμονία, Φυσιολογία της μουσικής ποιότητος (1970, εκδόσεις Ελευθερουδάκη), Jazz: αρμονία και ενορχήστρωση.
- Άλλα: Ο κ. Περίγελος (καθημερινές ιστορίες της ζωής σε σκωπτικό τόνο).
Ευχαριστούμε τον φίλο αναγνώστη Thanos Thanashs που μας έστειλε το δημοσίευμα της εφημερίδας “Εμπρός”
Τα βιογραφικά στοιχεία του Αλ. Αινιάν καθώς και η εργογραφία του προέρχονται από τις σελίδες greekarchivesinventory και wikipedia