Η φοιτήτρια που άφησε τις σπουδές της στη Λαμία, άνοιξε τα φτερά της για κάτι διαφορετικό και ….έφτασε μέχρι τη Σκωτία!
Οι συμφοιτητές της από τη σχολή και οι καθηγητές της, ίσως τη θυμούνται σαν την κοπέλα που παράτησε τις σπουδές της και τη χαλαρή φοιτητική ζωή της Λαμίας για να προσπαθήσει να γίνει «άλλη μία ηθοποιός που θα σερβίρει τελικά καφέδες». Τα πράγματα όμως έγιναν πολύ διαφορετικά για τη Νικολέτα Θωμά που κυνήγησε το όνειρό της και κατάφερε να εντυπωσιάσει τους Σκωτσέζους θεατρόφιλους! Με έδρα τη Γλασκώβη της Σκωτίας, η Θωμά πρωταγωνιστεί τα δύο τελευταία χρόνια σε απαιτητικές θεατρικές παραστάσεις, αποσπώντας εξαιρετικές κριτικές.
Η ερμηνεία της στην παράσταση της Mona Bozdog “Lost in Transition”, και η βράβευση της παράστασης , που παρουσιάστηκε στον καταξιωμένο πολυχώρο Arches της Γλασκώβης έστρεψαν τα φώτα στο πρόσωπο της Ελληνίδας ηθοποιού. Άλλωστε τόσο η ερμηνεία της, όσο και η ίδια η παράσταση, κέρδισαν τα εύσημα και από την έγκυρη εφημερίδα Herald Scotland.
Το “Lost in Transition” αναφέρεται στα παιδιά που δεν τα χωράει ο τόπος τους, στα παιδιά που ψάχνουν το σπίτι τους σε μία ξένη χώρα, που ελπίζουν να ερωτευθούν με τον ντόπιο για να νιώσουν ντόπιοι, στα παιδιά που υπομένουν τα πάντα με το φόβο μήπως και πρέπει να γυρίσουν πίσω. Αυτό είναι το θέμα της παράστασης και είναι επίκαιρο όσο ποτέ…
Διαβάστε τη συνέντευξη της Νικολέτας Θωμά στο ΓΚΡΕΚΑ και τη Μαίρη Βαμβακά
Η Νικολέτα Θωμά είναι ένα κορίτσι με περίσσιο χιούμορ. Από τις πρώτες μας κουβέντες στο chat, με έκανε να γελάω και να σκέφτομαι ότι τελικά, μπορείς να σώσεις την ψυχολογία σου και ας έχεις πάνω από το κεφάλι σου το γκρι σεντόνι της Γλασκόβης. Η Νικολέτα αυτή την περίοδο ετοιμάζεται να πρωταγωνιστήσει στην παράσταση «Lost in Transition» και μας μίλησε για όσα της λείπουν από την Ελλάδα αλλά και για το πώς βλέπουν οι σκωτσέζοι τους Έλληνες.
Πώς ξεκίνησαν όλα;
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Πάτρα. Στα δεκαοχτώ μου, έφυγα για σπουδές στην Καλαμάτα. Δεν μου άρεσε και έτσι μετά από ένα χρόνο, πήγα στη Λαμία για άλλες σπουδές αλλά και πάλι ένιωθα ότι κάτι δε γινόταν σωστά. Όπως καταλαβαίνεις, ήμουν λίγο ανήσυχο παιδί. Για τους επόμενους έξι μήνες και ταυτόχρονα με τη σχολή σκεφτόμουν τί θα ήταν αυτό που θα με γέμιζε και δεν θα το βαριόμουν. Πώς το σκέφτηκα και πώς το αποφάσισα δεν το θυμάμαι. Θυμάμαι μόνο τη στιγμή που το ανακοίνωσα στην οικογένειά μου -με κοίταζαν σαν ufo. Από πού και ως πού να ασχοληθώ με το θέατρο αφού δεν είχα αναφέρει τίποτα σχετικό παλαιότερα, δεν είχα καν ασχοληθεί ερασιτεχνικά. Με στήριξαν όμως και έπειτα όλα πήραν σιγά-σιγά το δρόμο τους. Πήγα στη Αθήνα στην σχολή του Γ. Αρμένη και στον Ίασμο του Β. Διαμαντόπουλου, ακολούθησαν ωραίες παραστάσεις για τρία χρόνια σε Αθήνα και Πάτρα και τώρα να ’μαι στη Γλασκόβη.
Μια Ελληνίδα λοιπόν στην Γλασκόβη. Πώς και πήγες να ζήσεις εκεί; Πώς νιώθεις; Πώς είναι τα πράγματα και η ζωή εκεί;
Ήθελα να κάνω ένα μεταπτυχιακό και η Γλασκόβη προσέφερε ένα πρόγραμμα πάνω σε θεατρικές πρακτικές που με ενδιέφεραν. Έτυχε έξι μήνες μετά την άφιξη μου εδώ να με πάρουν σε μια πολύ ωραία παράσταση για το Fringe Festival στο Εδιμβούργο και μετά από αυτό, τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους. Έτσι, περίπου ένα χρόνο μετά το μεταπτυχιακό, είμαι ακόμα εδώ.
Θες να επιστρέψεις; Τι πρέπει να αλλάξει για να επιστρέψεις μόνιμα;
Με χαρά θα επέστρεφα στην Ελλάδα -έχουμε πολύ ωραίο θέατρο εκτός των άλλων- αλλά θέλω να δοκιμάσω και να δω και άλλα πράγματα θεατρικά εδώ προς το παρόν. Δεν περιμένω να αλλάξει κάτι για να γυρίσω πίσω. Θέλω προφανώς να αλλάξουν πολλά -όπως και εδώ θα ήθελα να αλλάξουν πολλά- αλλά δεν μπορείς να βρεις νομίζω τον τέλειο τόπο. Μπορούμε όμως οι άνθρωποι μαζί να φτιάξουμε όμορφες συνθήκες για να δημιουργούμε όμορφες ιστορίες μαζί. Και αν έχει ήλιο και θάλασσα ακόμα καλύτερα!
Τι λύση έχεις βρει για το γκρι σεντόνι που καλύπτει τον ουρανό της Γλασκόβης;
Ακόμα την ψάχνω (γέλια). Απλώς το προσπερνάς και όποτε πετυχαίνεις ήλιο ξεχύνεσαι στους δρόμους, ακόμα και για αυτά τα δέκα λεπτά. Το δύσκολο βασικά είναι το καλοκαίρι -ε, ο χειμώνας είναι χειμώνας- αλλά το καλοκαίρι, το γεγονός ότι έχει 12-16 βαθμούς το μέγιστο και συννεφιά τον περισσότερο καιρό είναι δύσκολο. Είμαι και άνθρωπος του αντιηλιακού και της αλμύρας βλέπεις.
Ποια είναι η γνώμη των Σκωτσέζων για τους Έλληνες; Είμαστε οι «ώπα μαλάκας»;
Καταρχάς είμαστε οι συμπατριώτες του Σαμαρά, του ποδοσφαιριστή που έπαιζε για πολλά χρόνια εδώ στη Σέλτικ. Γενικά τους αρέσουμε, τους αρέσουν οι μεσογειακοί λαοί γιατι είναι πιο ζεστοί και ανοιχτοί. Και φωνακλάδες. Οι Σκωτσέζοι είναι πολύ φιλικοί -και φωνακλάδες επίσης- και τους αρέσει που είμαστε άνθρωποι της αγκαλιάς, των φιλιών και της διασκέδασης.
Τώρα ετοιμάζεσαι να παίξεις στην παράσταση “Lost in Transition”. Μίλησέ μου για αυτή. Τι πραγματεύεται και γιατί αξίζει να την δει το κοινό της Σκωτίας;
Το Lost In Transition είναι ουσιαστικά η διαδρομή μιας κοπέλας από τη Ρουμανία που αποφασίζει να αλλάξει τη ζωή της στα 26 της χρόνια και να μεταναστεύσει στη Γλασκόβη. Όπως λέει και ο τίτλος, «χαμένη στη μετάβαση», η Άνα προσπαθεί να βρει την ισορροπία της στα καινούργια δεδομένα, στο καινούργιο σπίτι που προσπαθεί να φτιάξει στη Γλασκόβη. Η παράσταση αναφέρεται σε όλους εκείνους -μετανάστες και μη- που δεν παραιτούνται ποτέ, σε εκείνους που αναζητούν το καλύτερο και δεν το βάζουν κάτω μέχρι να το πετύχουν. Όσον αφορά στο γιατί αξίζει να την δουν οι Σκωτσέζοι, θα έλεγα ότι έχει πολύ ενδιαφέρον να ακούσεις από έναν «ξένο» το πώς βλέπει τον τόπο σου. Για την Άνα, τα πάντα στη Γλασκόβη είναι καινούρια, τίποτα δεν είναι δεδομένο και γι’ αυτό μπορεί να την αγαπήσει ειλικρινά. Προσωπικά, ως Ελληνίδα, θα ήθελα πολύ να μάθω πώς βλέπει ένας μετανάστης την Ελλάδα, τι τον κρατά εδώ και τι τον διώχνει μακριά.
Τι ονειρεύεσαι για το μέλλον σου;
Να μπορώ να ονειρεύομαι. Αυτό. Να μη σταματώ να ονειρεύομαι. Α! Και να αγαπώ,πολύ και να αγαπιέμαι και να ταξιδεύω…αυτά.
( Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε τον Ιούνιο του 2015)
