Ή εμείς στραβά αρμενίζουμε;

Συνεχίζεται το 57ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης με κύριο χαρακτηριστικό και φέτος τις sold out προβολές σε όλες τις αίθουσες από το μεσημέρι μέχρι και αργά το βράδυ

Ο καιρός πια πιο χειμωνιάτικος, με έντονους ανέμους αλλά με αφόρητη ζέστη έξω αλλά και μέσα στις αίθουσες! Στην αίθουσα Τζον Κασσαβέτη στις 22.15 όλοι οι θεατές «απόλαυσαν» μια ταινία υπό συνθήκες…σάουνας ξανά!

Ημέρα 6η και έξω από το Ολύμπιον νέα παιδιά με κάμερες, μπουμ και μικρόφωνα «πειραματίζονται – εκπαιδεύονται στο χώρο της κινηματογράφησης. Τι πιο ωραία εικόνα για το μέλλον αυτού του Φεστιβάλ.

Σε γενικές γραμμές η νέα Διοίκησή του τα καταφέρνει μια χαρά. Το “καλλιτεχνικό” όμως κάπου χωλαίνει… Το Διεθνές Διαγωνιστικό κομμάτι του μέχρι στιγμής μας έχει προσφέρει από μέτριες έως κακές ταινίες!!!

Αν η ταινία της συμπαθέστατης κατά τα άλλα Ελληνίδας Σοφίας Εξάρχου δεν ήταν ένα ντοκιμαντέρ ενηλικίωσης, πως αλλιώς μπορεί κανείς να τη δει; Οι «γυναίκες που δεν καπνίζουν», είχαν χαρακτηριστικά αρχαίας ελληνικής τραγωδίας που μας δημιουργεί ερωτηματικά γιατί δεν έμεινε στο σανίδι και κινηματογραφήθηκε! Μια πέτρα στην καρδιά ή μια πέτρα στον κόσμο του κινηματογράφου η επιλογή από την Ισλανδία;…Πως μπορεί κανείς να ψηφίσει ταινίες που τεχνικά δεν καλύπτουν τα βασικά μιας κινηματογράφησης ή αποτελεί μια νέα ακόμα τάση στο πως κινηματογραφούμε πια;

Τι είδαμε: Βία, βία, βία νέων – ανήλικων ανθρώπων

Είτε μεγαλώνει ένας νεαρός στην Ισλανδία, είτε στην Ελλάδα η βία προς την ενηλικίωση αποτελεί μονόδρομος; Απορεί κανείς πως δύο νέοι άνθρωποι, ο ένας σκηνοθέτης στην πρώτη του ταινία στην Ισλανδία και αντίστοιχα η πρώτη απόπειρα από την Ελλάδα να χαρτογραφούν το δρόμο προς ενηλικίωση μέσα από την κακία, βία και μάλιστα ωμή, απόρριψη από την ίδια την οικογένεια σου, συνεχόμενο μπούλινκγ και οτιδήποτε «προβληματικό» κάνει έναν έφηβο να «ξεσπά» και να εκφράζεται υπό τη σκιά του φόβου! Ετσι είναι η κοινωνία μας ή απλά μια συγκυρία στο μυαλό δύο νέων κινηματογραφιστών που απασχολεί το 57ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου; Ερωτηματικά που θα θέλαμε να απαντηθούν…

Park / Σοφία Εξάρχου… ψηφίσαμε: 1 από 5 αστεράκια

Δέκα χρόνια μετά τους Αγώνες του 2004, μια παρέα αγοριών ζει ανάμεσα στις εγκαταλελειμμένες αθλητικές εγκαταστάσεις του Ολυμπιακού Χωριού της Αθήνας. Τα αγόρια περιφέρονται άσκοπα ανάμεσα στα ερείπια, στήνοντας παιχνίδια και οργανώνοντας ζευγαρώματα σκύλων για να βγάζουν χρήματα. Ο μεγαλύτερος της παρέας, ο Δημήτρης (17) μαζί με την Άννα (22) –πρώην αθλήτρια– προσπαθούν να ξεφύγουν από το Χωριό με προορισμό τα τουριστικά ξενοδοχεία των νοτίων προαστίων. Καθώς οι εξορμήσεις τους συνεχίζονται και τα δυο παιδιά εισχωρούν όλο και πιο πολύ στις ζωές των τουριστών, η επιθυμία του Δημήτρη για αποδοχή θα δοκιμαστεί με βίαιο τρόπο.

Σκηνοθεσία και σενάριο:
Σοφία Εξάρχου
Με τους:
Δ. Κίτσος, Δ. Βλαγκοπούλου, Enuki Gvenetadze, Λ. Κιτσοπούλου, Γ. Παντελεάκης, Thomas Bo Larsen, Τ. Κατσής, Γ. Τσικλαούρι, Ντ. Σίμτσακ, Μ. Μπαλλή, Π. Παπαδόπουλος, Ν. Ζεγκίνογλου, Μ. Τζούτι, Σ. Μπαλα- χαζβίλι, Γ. Μοναστηριώτης, Τ. Αγγέλοφ

Η πέτρα της καρδιάς / Γκούδμουντουρ Άρναρ Γκούδμουντσον…ψηφίσαμε: 3 από 5 αστεράκια

Σ’ ένα απομακρυσμένο ψαροχώρι της Ισλανδίας, δύο έφηβοι περνούν ένα ανήσυχο καλοκαίρι, καθώς ο ένας προσπαθεί να κερδίσει την καρδιά ενός κοριτσιού, ενώ ο άλλος ανακαλύπτει πως τρέφει άλλου είδους αισθήματα για τον κολλητό του. Όταν το καλοκαίρι τελειώνει και τα καιρικά φαινόμενα της Ισλανδίας επιστρέφουν δριμύτερα, τα αγόρια θα αντιμετωπίσουν τις πιέσεις από το περιβάλλον τους και τις εσωτερικές τους συγκρούσεις, που έχουν τη δύναμη να τους χωρίσουν… Μια ιστορία ενηλικίωσης για την αδελφική φιλία, την αποδοχή του εαυτού μας, τα χειραφετημένα κορίτσια και τη σημασία της οικογένειας, που αντλεί έμπνευση από τη φύση, αλλά και από τα έντονα συναισθήματα που ξυπνούν καθώς βαδίζεις σε απάτητο έδαφος.

Με τους: Baldur Einarsson, Blær Hinriksson, Diljá Valsdóttir, Katla Njálsdóttir

Την Δευτέρα είδαμε: 

Στην ηλικία μου ακόμα κρύβομαι για να καπνίσω / Ραϊανά… ψηφίσαμε 2 από 5 αστεράκια

Στην καρδιά ενός χαμάμ, μακριά από το επικριτικό βλέμμα των ανδρών, των μητέρων, των εραστών, των παρθένων και των φανατικών Ισλαμιστών, μπλέκονται πισινοί με μπούργκες κι έρχονται αντιμέτωποι, ανάμεσα σε γέλια, δάκρυα, ξεσπάσματα θυμού, τη Βίβλο και το Κοράνι… πριν τη λάμψη ενός στιλέτου και τη σιωπή του Θεού.

Με τους: Hiam Abbass, Biyouna, Nadia Kaci, Fadila Belkebla, Nassima Benchicou

… έχουμε ακόμα να δούμε αρκετές ταινίες στο Διαγωνιστικό κομμάτι με την ελπίδα να μας … επαναφέρουν σε Φεστιβάλ με καλές ταινίες

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Κάτι μας «ψιθύρισαν» στους εφιάλτες μας – Εκθεση Σύγχρονης τέχνης

Ο Στέλιος Κούλογλου μας μιλά για το 57ο Φεστιβάλ και την νέα Υπουργό Πολιτισμού

Γιώργος Χωραφάς: «Τα πράγματα είναι γελοία, όταν το Υπουργείο Πολιτισμού είναι απλά ένας σταθμός…»