Ο διακεκριμένος αστροφυσικός Διονύσης Σιμόπουλος μας “ταξίδεψε” για ακόμη μια φορά στη μαγική και συναρπαστική ιστορία της ζωής των αστεριών από τη γέννησή τους ως την καταστροφή τους.

«Είμαστε όλοι μας αστρόσκονη, και κάποια μέρα θα ξαναγυρίσουμε στα άστρα. Κάποια μέρα θα υπάρξουν άλλοι κόσμοι, γεμάτοι με άλλα όντα, αστράνθρωποι σαν εμάς, που θα γεννηθούν από τις στάχτες ενός, κάποιου, πεθαμένου άστρου. Ενός άστρου που σήμερα το λέμε Ήλιο».

Κάπως έτσι μας παρουσίασε το νέο του βιβλίο ο διακεκριμένος Αστροφυσικός και Επίτιμος Διευθυντής του Ευγενιδείου Πλανηταρίου Διονύσης Π. Σιμόπουλος «Είμαστε αστρόσκονη: Σύμπαν, μια ιστορία χωρίς τέλος» ο οποίος βρέθηκε σήμερα στην επιβλητική αίθουσα του ισογείου της Αντιπεριφέρειας Φθιώτιδας στην πλατεία Ελευθερίας!

Καλεσμένος της Ένωσης Ελλήνων Φυσικών (παράρτημα Ανατολικής Στερεάς), του Συλλόγου Ερασιτεχνών Αστρονόμων Φθιώτιδας, του βιβλιοπωλείου ΒΙΒΛΙΟΑΓΟΡΑ και των εκδόσεων ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

Σε μια κατάμεστη αίθουσα πολλοί Λαμιώτες που δεν τους πτόησε η καταιγίδα, θέλησαν να ακούσουν τον ίδιο τον καθηγητή να μιλά για τις πανανθρώπινες ανησυχίες για το μετά, για το άγνωστο… ένα βιβλίο που περιγράφει το αέναο ταξίδι της υλοενέργειας που απαρτίζει το Σύμπαν.

Ο Αντιπεριφερειάρχης Θύμιος Καραίσκος είπε μεταξύ άλλων

Όταν ήμασταν  μικρά παιδιά κοιτούσαμε  πολλές φορές τις παλάμες μας, τα χέρια μας, τον κόσμο γύρω μας και αναρωτιόμαστε έτσι απλά, απλοϊκά, τι είναι άραγε το σώμα μας από τι αποτελείται τελικά και μόνοι μας δίναμε τις απαντήσεις ότι όλα όσα συνθέτουν το ορατό περιβάλλον μας και τα ζωντανά και τα άψυχα, αποτελούνται από άτομα, από πρωτόνια, από ηλεκτρόνια, από νετρόνια, όπως τελικά και όλα τα πράγματα γύρω μας, από τα πιο κοντινά, μέχρι τους πλανήτες και τα αστέρια και καταλήγαμε ότι είμαστε τελικά, πολλά-πολλά μαζεμένα τέτοια υποατομικά σωματίδια και αισθανόμαστε ικανοποιημένοι που ερμηνεύαμε  σύμπαν και δημιουργία.

Τότε το παιδικό μυαλό προσπαθούσε να εξηγήσει το σύμπαν με παιδιάστικες σκέψεις και με γυμνασιακές γνώσεις, σήμερα όμως, κατανοούμε ότι οι δικές μας παιδικές απορίες, δεν ήταν παρά οι προαιώνιες απορίες ολόκληρου του ανθρώπινου γένους, από τα πανάρχαια χρόνια και μέχρι σήμερα, αφού ο άνθρωπος είναι το μοναδικό όν, που έχει συνείδηση της ύπαρξης του και ψάχνει συνεχώς και με αγωνία για την θέση του, αλλά και τον ρόλο του μέσα στο σύμπαν.

Δεν είναι άλλωστε τυχαία η λέξη με την οποία ορίζει το μοναδικό αυτό όν, η ελληνική μας γλώσσα : ΑΝΘΡΩΠΟΣ ο ανω θρώσκων, αυτός που κοιτάζει ψηλά. αυτός που κοιτάζει τα άστρα, σε αντίθεση με τα τετράποδα.

Κυρίες και κύριοι.

σε αυτήν την προαιώνια σχέση μας με τα άστρα που ο άνθρωπος από την ύπαρξη του πάνω στον πλανήτη και μέχρι σήμερα προσπαθεί να ερμηνεύσει, δεν θα μπορούσε κανείς άλλος να μας ταξιδέψει καλύτερα από τον σημερινό ομιλητή και καλεσμένο μας τον κύριο Διονύση Σιμόπουλο, τον οποίο ευχαριστώ ιδιαίτερα για την παρουσία του σήμερα στην πόλη μας.

Κύριε Σιμόπουλε,

περιμένουμε όλοι μας με ανυπομονησία να μας οδηγήσετε στο αέναο ταξίδι της ύλης που απαρτίζει το σύμπαν μέρος του οποίου έστω και απειροελάχιστο, είμαστε κι εμείς .

Σας ευχαριστώ.

Περιγραφή βιβλίου
Το άγνωστο συχνά τρομάζει τον κόσμο. Πολλούς τους κάνει να αισθάνονται χαμένοι. Μόνοι. Ανασφαλείς. Σε άλλους το άγνωστο κεντρίζει την περιέργεια. Τους κάνει ανυπόμονους. Περήφανους. Να αισθάνονται μέρος από κάτι μεγαλύτερο απ’ αυτούς. Και η απόκτηση νέων γνώσεων για το άγνωστο, ειδικά γνώσεων που προκαλούν αλλαγές στις φιλοσοφικές ιδέες του ανθρώπου σχετικά με τον εαυτό του και τη σχέση του με τη φύση, θα αντιμετωπίζεται πάντα με επαίνους και με εχθρότητα μαζί.
Στο Σύμπαν υπάρχουν περίπου ένα τρισεκατομμύριο τρισεκατομμύρια άστρα. Όσοι είναι και οι κόκκοι της άμμου όλων των ωκεανών της Γης. Και από την άλλη, στην ύλη που περιέχεται μέσα σε μία μόνο δαχτυλήθρα βρίσκουμε ένα δισεκατομμύριο τρισεκατομμύρια άτομα. Πού βρίσκεται λοιπόν τώρα το κέντρο του Σύμπαντος; Βρίσκεται άραγε ο άνθρωπος πραγματικά πολύ μακριά απ’ αυτό; Ή μήπως το απροσδιόριστο αυτό κέντρο δεν είναι πραγματικά παρά θέμα προοπτικής και σχετικότητας;
Από τη γέννηση των άστρων ως τις μαύρες τρύπες, από τα στοιχειώδη σωματίδια ως τα βαρυτικά κύματα, από τους πιο μακρινούς γαλαξίες ως το ανθρώπινο είδος, αυτό το βιβλίο περιγράφει το αέναο ταξίδι της υλοενέργειας που απαρτίζει το Σύμπαν.

Είμαστε όλοι μας αστρόσκονη, και κάποια μέρα θα ξαναγυρίσουμε στα άστρα. Κάποια μέρα θα υπάρξουν άλλοι κόσμοι, γεμάτοι με άλλα όντα, αστράνθρωποι σαν εμάς, που θα γεννηθούν από τις στάχτες ενός, κάποιου  άλλου, πεθαμένου άστρου. Ενός άστρου που σήμερα το λέμε Ήλιο.