Με αφορμή τη σημερινή μουσικοθεατρική τους παράσταση «Βαμβακάρης – Μπιθικώτσης: Ο Ρεμπέτης και ο Σερ» που παρουσιάζεται στο 12ο Φεστιβάλ Οίτης, στον Τόπο Τεχνών «Χώρα», η Άννα Μπιθικώτση και ο Στέλιος Βαμβακάρης μιλούν στο MAG24
Η Άννα Μπιθικώτση που ξεχωρίζει για το ταλέντο και την προσωπική της γραφή και ο συνθέτης – μουσικός Στέλιος Βαμβακάρης , δυο «Ρομαντικοί παραβάτες» με αυστηρά δικό τους προσωπικό στυλ, με αγάπη και χρέος μεταλαμπαδεύουν την ιστορική πορεία που ένωσε τους μύθους γονείς τους, μέσα από μια μουσικοθεατρική παράσταση υψηλής αισθητικής πλαισιωμένης από καταξιωμένους ερμηνευτές, μουσικούς και ηθοποιούς , η οποία θα λάβει χώρα σε κορυφαία φεστιβάλ ανά την Ελλάδα το καλοκαίρι 2018.
Η Άννα Μπιθικώτση και ο Στέλιος Βαμβακάρης με τη μουσικοθεατρική τους παράσταση, στηρίζουν τον ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΤΥΦΛΩΝ και το Κέντρο ΣΚΥΛΟΙ ΟΔΗΓΟΙ ΤΥΦΛΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ. Μία Υπηρεσία για τα άτομα με οπτική αναπηρία η οποία τους εξασφαλίζει Αυτόνομη ζωή και Ανεξαρτησία. Η Ομάδα ενός Χειριστού Σκύλου Οδηγού, Άτομο με Οπτική Αναπηρία και ο Σκύλος Οδηγός του αξίζουν τον ΣΕΒΑΣΜΟ όλων των συνανθρώπων προκειμένου να έχουν μία Ισότιμη Καθημερινότητα χωρίς Άγχος και ταλαιπωρίες.
Για το μεγάλο αφιέρωμα στο «Ο ΡΕΜΠΕΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΣΕΡ» μίλησε στο MAG24 η κόρη του Γρηγόρη της Ελλάδας, Άννα Μπιθικώτση και o γιος του Μάρκου Βαμβακάρη, Στέλιος Βαμβακάρης.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΑΝΝΑΣ ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗ
MAG24: Άννα τι θα δει ο θεατής μέσα από το σενάριο της παράστασης της οποίας υπογράφεις το σενάριο, σκηνοθετείς και αφηγείσαι;
Άννα Μπιθικώτση: Για τρεις σχεδόν ώρες το υπέροχο κοινό της Ελλάδας θα «ταξιδεύσει» σε ένα όνειρό μου που θα ήθελα να ήτανε αληθινό.
Μέσα από το σενάριο μου, μια νύχτα μαγική βλέπω σ αυτό μου το όνειρο μια γέφυρα να ενώνει το παράδεισο με τη γη, μεταφέροντας σ’ ένα όμορφο αμάξι με δυο άλογα τον Μάρκο, τον πατριάρχη του ρεμπέτικου τραγουδιού και τον ακριβό μου πατέρα Γρηγόρη, τον Σερ του ελληνικού τραγουδιού, που πήραν άδεια από τις Πύλες του Παράδεισου για να ξαναζήσουν τη ζωή τους όλη μόνο για λίγες ώρες στις γειτονιές της γης. Για να πάνε στα «Μικρά κι ανήλιαγα στενά της φτωχογειτονιάς τους» για να συναντήσουν εκεί «τη Φραγκοσυριανή» , τον «Ήλιο της Δικαιοσύνης». Για να τραγουδήσουν μαζί με τους «Ρεμπέτες του ντουνιά», «Κάντε υπομονή κι ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός»…
Η παράσταση που συνυπογράφω με τον γιο του Μάρκου , Στέλιο, είναι ένα έργο ζωής που αποτελείται από δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος μέσα οπό τις δραματοποιημένες μου αφηγήσεις συνοδεία πιάνου, γνωρίζω μέσα από τις βιωματικές και ιστορικές μου μνήμες δίπλα στον ακριβό πατέρα μου τη ζωή και το έργο του , από τα δύσκολα χρόνια του, τη συνάντηση του με τον μεγάλο του δάσκαλο Μάρκο Βαμβακάρη, ως την καταξίωση και ως το στερνό του ταξίδι στην αθανασία. Ταυτόχρονα προβάλλονταν ανέκδοτα οπτικοακουστικά ανέκδοτα ντοκουμέντα από το προσωπικό μου αρχείο, ενώ περίτεχνα και ευρηματικά καταξιωμένοι ερμηνευτές και μουσικοί αποδίδουν τραγούδια κλασσικών μουσικών έργων όχι μόνο των συνθέσεων που ερμήνευσε του Μάρκου Βαμβακάρη αλλά και των κορυφαίων ποιητών και συνθετών μας που σφράγισε με τη δωρική φωνή του ο ερμηνευτής της Ρωμιοσύνης.
Στο δεύτερο μέρος το αμάξι με τα δυο άλογα θα μας σεργιανήσει μαζί με τα Μάρκο και το Γρηγόρη, από τη Σύρο στη Κοκκινιά για να συναντήσουμε μέσα από σταθμούς την πολύπαθη ζωή και το ανυπέρβλητο έργο του Πατριάρχη του ρεμπέτικου, τα βιώματα του, την προσωπικότητά, τα τραγούδια του, αλλά και άγνωστες συγκλονιστικές στιγμές που διαδραματίστηκαν ανάμεσα στο δάσκαλο Μάρκο και το μαθητή Γρηγόρη
MAG24: Ποιο το κίνητρο σου για να πραγματοποιήσεις αυτή τη παράσταση?
Άννα Μπιθικώτση: Έχοντας επίγνωση της δωρεάς που μου δόθηκε είχα υποσχεθεί στον ακριβό μου πατέρα ότι θα συνεχίσω μέσα από το έργο μου το έργο του παραμένοντας ανεπηρέαστη, αληθινή και συνεπής απέναντι στην μεγάλη σου ιστορία, ώστε να θυμηθούν οι παλαιότεροι, και να γνωρίσουν οι νεώτερες γενεές πρότυπα για να «κοινωνήσουν» της τέχνης τα μαλάματα παιδιά που ψάχνουν με μάτια γεμάτα φως και πίστη σύμβολα να στηριχτούν. Γιατί ένα από αυτά τα πρότυπα ήταν κι ο Μπιθικώτσης, που ανεπανάληπτα ερμήνευσε τους ποιητές μας, τους κορυφαίους συνθέτες μας, τα ρεμπέτικα και τις δικές του συνθέσεις αποτελώντας ένα σύμβολο του Εθνικού μας Πολιτισμού. Σε αυτό μου το όραμα συναντήθηκα με το κοινό όραμα του άξιου συνεχιστή του έργου του πατέρα του Μάρκο Βαμβακάρη, τον Στέλιο που έχει και τα δική του μεγάλη μουσική διαδρομή, ενώνοντας τις βιωματικές και ιστορικές μας μνήμης γνωρίζοντας στην Ελλάδα του Μάρκου και του Γρηγόρη μια ιστορία με ιστορία. Ένα ακόμα κίνητρο υπήρξε η επίσημη ένταξη κατά το τρέχον έτος της μουσικής παράδοσης του Ρεμπέτικου στον αντιπροσωπευτικό κατάλογο της UNESCO για την «Αϋλη Πολιτιστική κληρονομιά της Ανθρωπότητας»
MAG24: Η παράσταση φέρει το τίτλο: ««Βαμβακάρης-Μπιθικώτσηςης … ο ρεμπέτης και ο σερ». Πώς θα χαρακτήριζες το έργο αυτό;
Άννα Μπιθικώτση: Είναι ένα έργο μουσικό και δραματικό. Είναι οι αναμνήσεις της παιδικής, έφηβης και ώριμης ηλικίας του μύθου πατέρα μου και του Μάρκου Βαμβακάρη έτσι όπως μας τις διηγήθηκαν οι δυο μύθοι γονείς μας έτσι όπως τις ζήσαμε εγώ και ο Στέλιος Είναι όμως κα κάτι άλλο ! Η παράσταση αυτή καθ’ αυτή ένα δραματικό έργο. Και λέω δραματικό, γιατί υπάρχουν σε αυτό μεγάλα τμήματα της άγνωστης ζωής τους πίσω από τα φώτα , μιας ζωής που δεν είδε και δε «χειροκρότησε» κανείς. Ταυτόχρονα είναι ένα ιστορικό έργο. Προσωπικά για έμενα είναι ένα έργο μετάληψη και άχραντα μυστήρια, Ελλάδα – αρχαία, βυζαντινή, σύγχρονη. Της Αντίστασης και του εμφυλίου πολέμου. Με άσπρα μάρμαρα, γαλανή θάλασσα και γαλανό ουρανό. Μέσα του συγκεντρώνει τους καημούς, τη λεβεντιά και τη δύναμη της Ρωμιοσύνης. Η μουσική αυτή παράσταση περικλείει την Ελλάδα του Ρεμπέτη και του Σερ, τραγούδι το τραγούδι , εικόνα την εικόνα, μνήμη τη μνήμη.
MAG24: Από το κατώφλι του πατρικού σας διάβηκαν, μεγάλες μορφές της μουσικής Τέχνης: Βαμβακάρης, Χιώτης, Τσιτσάνης, Θεοδωράκης, Χατζιδάκις, οι πιο κορυφαίοι Έλληνες συνθέτες, ποιητές και ερμηνευτές. Τι Θυμάσαι να μας διηγηθείς?
Άννα Μπιθικώτση: Θυμάμαι πως αντί για παραμύθια με νανούριζαν όλο αυτοί οι πνευματικού μου γονείς με τα τραγούδια τους πριν ταξιδέψουν στην αθανασία
MAG24: Πείτε μας δυο λόγια για τον Στέλιο Βαμβακάρη και τη συνεργασία σας μέσα από αυτή την μουσικοθεατρική παράσταση που συνυπογράφετε.
Άννα Μπιθικώτση: Με το Στέλιο μπορείς να κουβεντιάζεις ώρες πολλές. Είναι σχεδόν άυλος. Μια ελεύθερη ψυχή που έχει αποδεσμευτεί από το βάρος της μορφής του πατέρα του. Η συνεργασία μας είναι μια δικαίωση για το Μάρκο, ο οποίος συνήθιζε να του λέει: «Θα δεις ποιος είναι ο πατέρας σου μετά το θάνατό μου». Δικαιώνεται, λοιπόν αρκετά χρόνια, από το θάνατό του με την τιμή που του κάνουμε αλλά και τη τιμή που κάνουμε στον απόλυτο σερ του ελληνικού τραγουδιού τον Γρηγόρη Μπιθικώτση. Θεωρώ τυχερό τον εαυτό μου που συνεργαζόμαστε ενώνοντας τις ιστορίες των ακριβών μύθων γονιών μας και το ευχαριστώ γι αυτό βαθειά.
MAG24: Ποιοι οι συντελεστές της παράστασή σας ;
Άννα Μπιθικώτση: Έχω τη χαρά να συνυπάρχω επί σκηνής μαζί με τον Στέλιο Βαμβακάρη που θα ερμηνεύσει τραγούδια του Μάρκου αλλά και δίκες του επιτυχίες, με τον καταξιωμένο ερμηνευτή με τη γνησία λαϊκή φωνή, Γεράσιμο Ανδρεάτο, με πολύ σημαντικούς τραγουδιστές της νεότερης γενιάς όπως είναι ο Λεωνίδας Μπαλάφας με το δικό του μοναδικό στυλ στην ερμήνευα, τον Παντελή Θεοχαρίδη με την σπουδαία φωνή, την Ευτυχία Μητρίτσα με την ξεχωριστή φωνή , την υπέροχη ερμηνεύτρια με το ιδιαίτερο ηχόχρωμα που θυμίζει τις μεγάλες κλασικές ερμηνεύτριες τα ρεμπέτικου τραγουδιού την Εβελίνα Αγγέλου, τον διακεκριμένο ερμηνευτή Σωτήρη Δογάνη με τον οποίοι συνεργάστηκε ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης , και την πολύ σπουδαία ηθοποιό Ελεάννα Φινοκαλιώτη στο τραγούδι και τη δραματοποιημένη αφήγηση, με την οποία θα μοιραστώ τους διάλογους του σεναρίου.
Η ανυπέρβλητη 7 μελής ορχήστρα μας υπό τη διεύθυνση του πολύ σημαντικού μαέστρου και μουσικού Γιώργου Καραγιάννη, αποδίδει με σεβασμό και συνέπεια στο ύφος της εποχής όλα αυτά τα μεγάλα τραγούδια που ανέβασαν τον εθνικό μας πολιτισμό ψηλότερα.
Αισθάνομαι την ανάγκη να τους ευχαριστήσω όλους έναν –έναν ξεχωριστά, καθώς και τον μεγάλο ζωγράφο Κώστα Σπυριούνη που φιλοτέχνησε τα πορτραίτα της αφίσας των Βαμβακάρη Μπιθικώτση. Ένα μεγάλο ευχαριστώ και σε όλους τους ευγενικούς υποστηριχτές μας που χωρίς την πολύτιμη βοήθεια τους δε θα μπορούσε να επιτευχτεί και ο φιλανθρωπίας μας σκοπός αφού ο η παράσταση με τις πωλήσεις των εισιτήριων της στηρίζει τον ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΤΥΦΛΩΝ & το κεντρο ΣΚΥΛΟΙ ΟΔΗΓΟΙ ΤΥΦΛΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ.
Τέλος ένα μεγάλη ευχαριστώ στην Παραγωγή: Notebook στον ακάματο εργάτη της Τέχνης, Άρη Αναγνωστόπουλο και την υπέροχη Βίκυ Παρασκευοπούλου ,καθώς και όλους τους αφανείς ήρωες πίσω από τα φώτα της παραγωγής.
Ιδιαίτερα όμως αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω τους δημοσίους και ιδιωτικούς φορείς που το αγκάλισαν συμπεριλαμβάνοντας το στα κούφια φεστιβάλ τους , καθώς και το φιλόμουσο κοινό της πατρίδας μας που θα τιμήσει με τη παρουσία του τη προσφορά κα μνήμη αυτόν των δυο μύθων του Ρεμπέτη Μάρκου και του σερ Γρήγορη του. Ένα μεγάλο ευχαριστώ επιπλέον σε όλους όσους προανέφερα για την ουσιαστική συμβολή τους στον ιερό σκοπό της εκδήλωσης.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΕΛΙΟΥ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗ
MAG24: Έχουμε ακούσει και διαβάσει πολλά για το Μάρκο, τον «Πατριάρχη» του λαϊκού τραγουδιού. Ωστόσο, θα θέλαμε να μας δώσετε την εικόνα του όπως εσείς τον «ζήσατε» μέσα από τη σχέση σας, πώς ήταν ως άνθρωπος και ως πατέρας;
Στέλιος Βαμβακάρης: Ο πατέρας μου λόγω της «ιδιαιτερότητας» που είχε, καθότι άνθρωπος της μουσικής, έγραφε- είχε πνεύμα· έλεγε πράγματα βγαλμένα απ’ τη ζωή του, ήταν δηλαδή ένας χρονογράφος της εποχής του. Είπε και έγραψε τραγούδια που θα ακούγονται πάντα, γιατί προπάντων ήταν αληθινά. Αυτό παίζει τεράστιο ρόλο τη στιγμή της δημιουργίας. Να μη σκέφτεσαι δηλαδή, πώς θα παίξεις, τι θα γράψεις για να «πουλήσεις», αλλά να είσαι αληθινός. Ο Μάρκος αποτύπωνε στο χαρτί όσα άκουγε ή έβλεπε απ’ το γυρολόι του, από ανθρώπους που γνώριζε, υπήρχε το έρεισμα να πει πράγματα. Βίωνε επίσης δύσκολες καταστάσεις. Μιλάμε για έναν άνθρωπο που από πολύ μικρός έγινε πατέρας της οικογένειάς του, είχε ευθύνες· είχε μέσα του ένα καντήλι, μια φλόγα που έκαιγε. Αυτή τη φλόγα αποτυπωνόταν στην πενιά του. Ήταν τόσο αληθινός, μα συνάμα και ιδιαίτερος χαρακτήρας, ένας άνθρωπος που γνώριζε κάθε πτυχή της ζωής και μέσα από τη μουσική του τη χρωμάτιζε. Έβλεπε πολλά, μιλούσε λίγο. Ήταν άνθρωπος απομονωμένος, δεν έπιανε κουβέντα με τον καθένα, ήταν πολύ σοβαρός. Υπήρξε συνετός με τάξη και πρόγραμμα στην καθημερινότητά του.
MAG24: Ρεμπέτης και πρόγραμμα; Τι θυμάστε από το πατέρα σας;
Στέλιος Βαμβακάρης: Κι όμως γίνεται.
Θυμάμαι όταν ήμασταν στην παλιά Κοκκινιά, σηκωνόταν και πότιζε τα λουλούδια. Μετά ασχολούταν με τα πουλιά. Δεν ξέρω κι εγώ πόσα κλουβιά είχε. Το κάθε ένα που του κελαηδούσε ήταν τόνος της ψυχής του. Φανταστείτε την αγάπη που είχε δώσει σ’ αυτά τα πλάσματα, που, όταν ο Μάρκος καθόταν στην καρέκλα του στην αυλή κι έκανε μια συγκεκριμένη κίνηση με το χέρι, τα πουλάκια άρχιζαν να κελαηδούν, κι ήταν λες και βρισκόσουν στον παράδεισο, σε ένα χαοτικό τόπο. Έτσι ευχαριστιόταν ο Μάρκος, έτσι εμπνεόταν για να γράψει, πάντα είχε μαζί του ένα τσιγαρόχαρτο και ένα μολύβι. Κάθε του τραγούδι ήταν μια βιωματική εμπειρία, για αυτό, το πιο δύσκολο πράγμα στη σύνθεση, η πρώτη νότα, στο Μάρκο ερχόταν έτσι απλά. Κάτι ακόμη που θυμάμαι, είναι η αγάπη του προς τα παιδιά του, προς εμάς. Το κάθε παιδί στην οικογένεια είχε το ρόλο του. Για παράδειγμα, ο αδελφός μου ο Ντομένικος ήταν μουσικός, έπαιζε πιάνο από τεσσάρων χρονών, αντίστοιχα κι εγώ. Όταν έπαιζα, ‘’κομπανιάριζε’’ ο Ντομένικος ή όταν έπαιζε εκείνος βοηθούσα τον πατέρα μου εγώ. Θέλω να πω δηλαδή, ότι γίναμε μουσικοί δίχως να το καταλάβουμε, συμμετείχαμε στη διαδικασία σύνθεσης ενός κομματιού. Αυτό δεν γινόταν, όμως, έτσι. Υπήρχε οργάνωση, κάναμε «κατηχητικό». Το «κατηχητικό» σήμαινε ότι κάθε Κυριακή μας μάζευε και μας μιλούσε, μας έδειχνε πράγματα, παίζαμε μαζί τα τραγούδια που είχε αρχίσει να συνθέτει. Ήμασταν οι ακροατές και οι συνεργάτες του μαζί. Ήταν ένας άνθρωπος που αγαπούσε πολύ τον άνθρωπο, αγαπούσε τη ζωή. Περάσαμε μεγάλη φτώχεια, λόγω της αρρώστιας του, αλλά το φύτρο του μίσους δεν το άφησε να ριζώσει ούτε μέσα του, ούτε στην οικογένειά του. Δεν μπορώ να ξεχάσω ότι, οπουδήποτε και να πήγαινε για κανένα μεροκάματο, όταν γυρνούσε, έχοντας, φερειπείν, δύο αχλάδια στην τσέπη του, δεν κρατούσε τίποτα για τον εαυτό του, τα έδινε όλα σε ‘μάς. Φανταστείτε τι σημαίνει για ένα παιδί που βλέπει τον πατέρα του ξενυχτισμένο και ταλαιπωρημένο αυτή η κίνηση. Πώς μαθαίνεις έτσι ένα πιτσιρίκι να συνεισφέρει στον πλησίον του παρά τη δική του ένδεια. Ήταν αρωγός του πόνου, πράγμα σπάνιο για την εποχή του.
MAG24: Πώς καταφέρνει ένας άνθρωπος μέσα απ’ την απλότητα του λόγου να εκφράσει τόσο γλαφυρά, σχεδόν ποιητικά, τη λαϊκή σοφία;
Στέλιος Βαμβακάρης: Κοιτάτε. Αυτό είναι κάτι έμφυτο, το έχεις από μικρός. Έγραφε, έπαιζε και τραγουδούσε μαζί. Ήταν, όπως προείπα, άνθρωπος που του άρεσε να απομονώνεται. Φανταστείτε ότι, όταν δημιουργούσε , δεν έγραφε σε κανένα σαλόνι. Κλειδωνόταν με τις ώρες σε ένα υπόγειο του σπιτιού, με μια καρέκλα κι ένα ντιβανάκι· εκεί ήταν το «βασίλειό» του. Απ’ αυτό το υπόγειο πέρασαν όλοι: η «τετράς του Πειραιά», η Γκρέυ, ο Ζαγοραίος, η Πόλυ Πάνου, η Γιώτα Λύδια, όλη η Columbia, o Tσιτσάνης, ο Μπιθικώτσης, ο Παπαϊωάννου κ.ά. Κατάφερνε δηλαδή, μέσα από την απομόνωση, μέσα απ’ την απλότητα της ζωής του να συναντήσει την πολυπλοκότητα της ποίησης, πράγμα που συμβαίνει σπάνια, ήταν θεόσταλτος. Απόδειξη για το μεγαλείο της γραφής του είναι ότι υπάρχει ένα βιβλίο, τιτλοφορείται Λύρα, όπου δίπλα στον Λαπαθιώτη, τον Πολέμη, το Βιζυηνό κ.α, δεσπόζει η στιχουργία του Μάρκου. Δεν μπορείς να διαχωρίσεις την ποίηση από τους στίχους του. Άλλωστε, τόσο οι ποιητές, όσο και εκείνος πραγματεύονταν το ίδιο πράμα, τη ζωή. Ο Μάρκος έγραφε για τον άνθρωπο. Υπάρχει, για παράδειγμα, κάποιος που έχει κάνει φυλακή, άνθρωπος του περιθωρίου, που να μην κάνει «χαρακίρι» με το Απελπίστηκα; Το ίδιο συμβαίνει με όλα του τα τραγούδια, τα οποία, ένα προς ένα, είναι συσπείρωση ανθρώπων και βιωμάτων.
MAG24: Στη ζωή του, τι ρόλο έπαιζε το ερωτικό στοιχείο, δεδομένης, όπως είπατε, της κατάθεσης των βιωματικών του εμπειριών στα τραγούδια του;
Στέλιος Βαμβακάρης: Ο Μάρκος ήταν θύμα του έρωτα. Αγαπούσε τις γυναίκες πολύ, αλλά κι εκείνες τον αγαπούσαν. Τις υπεραγαπούσε, για αυτό και τις έκανε τραγούδια. Ζωγράφιζε την κάθε μια με το μυαλό του και την αποτύπωνε στο μουσικό του «καμβά»· ήταν με δύο λόγια κιμπάρης. Και να πούμε και κάτι ακόμη. Είναι πολύ σημαντικό να σ’ αγαπάνε οι γυναίκες, και τον Μάρκο τον αγαπούσαν· τον αγαπούσαν γιατί, παρότι πέρασε ό,τι πέρασε, δεν γύρισε ποτέ να ανταποδώσει με πισώπλατα μαχαιρώματα, ήταν ντόμπρος και ευθύς και αυτό το εκτιμούσαν όλες.
MAG24:Πως αισθάνεστε που ενώσατε τις μνήμες και την ιστορία των γονέων σας με την Άννα Μπιθικώτση;
Στέλιος Βαμβακάρης: Αισθάνομαι πολύ τυχερός γιατί και η Άννα κουβαλάει μαζί με το ήθος και το ταλέντο της με σεβασμό και αξιοπρέπεια την μεγάλη ιστορία του πάτερα μου και του πατερα της και τη μεταλαμπαδεύει μέσα κι από το δικό της έργο μοναδικά. Είναι κυρία και αγαπητή σε όλο το κόσμο για την αυθεντικότητα της , την αγαπώ πολύ!
Στην Άννα Μπιθικώτση και στον Στέλιο Βαμβακερή απέστειλε επιστολή – τιμητικό χαιρετισμό στο εν λόγω αφιέρωμα – ο Μίκης Θεοδωράκης. Μια επιστολή που αποτελεί αδιαμφισβήτητα εθνική παρακαταθήκη και ανεκτίμητο ιστορικό κειμήλιο.
Σας την παραθέτουμε:
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΝΝΑ ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗ , ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΡΗΓΟΡΗ ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΑΡΚΟ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗ
5 Μαΐου 2018
Όταν στα 1960 άρχισα να γίνομαι γνωστός στο ευρύ ελληνικό κοινό, δήλωσα ότι σ’ αυτόν τον καινούριο για μένα δρόμο της λαϊκής μουσικής θεωρώ τον εαυτό μου μαθητή του Μάρκου Βαμβακάρη και του Βασίλη Τσιτσάνη.
Η μύησή μου στο λαϊκό μας τραγούδι ξεκίνησε από την Μακρόνησο, όταν άκουσα από τα μεγάφωνα τον Μάρκο να ερμηνεύει το τραγούδι του Μπιθικώτση «Το καντήλι τρεμοσβήνει». Κράτησα βαθειά μέσα μου αυτά τα δύο ονόματα ως τη στιγμή της σύνθεσης και παρουσίασης του «Επιτάφιου».
Ο Γρηγόρης μου έλεγε ότι ξεκίνησε να παίζει κιθάρα και ότι τα ινδάλματά του ήταν οι αστέρες του ελαφρού τραγουδιού. Ως την ημέρα που τυχαία άκουσε την μουσική του Βαμβακάρη που τον συγκλόνισε και τον οδήγησε στον δρόμο του λαϊκού τραγουδιού.
Έτσι, όταν επέλεξα τον Μπιθικώτση ως βασικό ερμηνευτή των τραγουδιών μου, ήταν σαν να συνενώθηκα με τον Βαμβακάρη. Και θέλω να πιστεύω, ότι μαζί με τον Γρηγόρη αλλά και τον Στέλιο Καζαντζίδη γράψαμε γνήσια λαϊκά τραγούδια, αντάξια των δασκάλων μου, του Βαμβακάρη και του Τσιτσάνη.
Ο «Επιτάφιος» ήταν το πρώτο μου έργο που τραγούδησε ο Γρηγόρης. Ο δεύτερος «σταθμός» στη συνεργασία μας ήταν η «Ρωμιοσύνη». Θυμάμαι, τον Γενάρη του 1966 τον κάλεσα στο σπίτι μου στην Νέα Σμύρνη για να του παρουσιάσω την μουσική που είχα γράψει την προηγούμενη μέρα επάνω στην μεγάλη ποίηση του Γιάννη Ρίτσου. Έπαιξα στο πιάνο και τραγούδησα όλο το έργο. Όταν τελείωσα, περίμενα από τον Γρηγόρη να με αγκαλιάσει όπως έκανε με όλα τα τραγούδια μου που είχε ερμηνεύσει μέχρι τότε. Αλλά εκείνος για πρώτη φορά μου λέει: «Δεν μου άρεσε. Ίσως δεν το κατάλαβα. Γράψ’ το στο REVOX να το ξανακούσω, μπας και αλλάξω γνώμη». Στενοχωρήθηκα πολύ. Πάντως το ηχογράφησα και το πήρε κι έφυγε.
Όταν πήγε στο σπίτι του -όπως μου διηγήθηκε αργότερα- η γυναίκα του Θεοκλεία δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ήταν δυνατόν ο Γρηγόρης να πει «όχι» σε ένα συνθέτη που τόσο βαθειά τον αγαπούσε και τον πίστευε και του ζήτησε να το ακούσει κι εκείνη. Όταν τελείωσε η ακρόαση, η Θεοκλεία ενθουσιάστηκε. «Αυτό είναι μεγάλο έργο και πρέπει οπωσδήποτε να το πεις», του είπε. «Βάζε το όταν κοιμάμαι, μήπως αλλάξω γνώμη», της είπε ο Γρηγόρης.
Μετά από πολλές μέρες, πήγα με παρέα στο κέντρο που τραγουδούσε ο Γρηγόρης. Σχεδόν είχα ξεχάσει το έργο και το είχα κατατάξει στα αζήτητα. Ξαφνικά βγαίνει στη σκηνή ο Μπιθικώτσης φοβερά συγκινημένος και δηλώνει: «Είναι η τελευταία φορά που τραγουδώ σε κέντρο». «Γιατί;» τον ρωτούν όλοι. « Γιατί ο Μίκης μου έδωσε ένα έργο που λέγεται “Ρωμιοσύνη” και είναι τόσο μεγάλο, που όταν το πω, θα σταματήσω να τραγουδώ άλλα. Έφτασα στο τέρμα. Δεν μπορώ να πάω πιο ψηλά».
Σε 15 μέρες μπήκαμε στο στούντιο και για πρώτη φορά ηχογραφήθηκε ένα τόσο μεγάλο, δηλαδή «μακρύ» έργο μια κι έξω. Έτσι μπορώ να πω ότι οφείλω στην Θεοκλεία την ηχογράφηση της «Ρωμιοσύνης» με την φωνή του Μπιθικώτση…
Την προηγούμενη μέρα της ηχογράφησης, παρουσίασα το έργο στο «Κεντρικόν». Στο τέλος ήρθε να μας συγχαρεί στα παρασκήνια ο Μάνος Χατζιδάκις.
– Γρηγόρη, είσαι ο μεγαλύτερος τραγουδιστής του κόσμου!
Έτσι, ο Μάνος σφράγισε με τα λόγια αυτά έναν καλλιτέχνη που τόσα πολλά του χρωστάει η μουσική μου και που κατά κάποιο τρόπο με συνενώνει και με τον Πατριάρχη Βαμβακάρη.
Τελειώνοντας θα πω
Σε ευχαριστώ Θεοκλεία που βοήθησες τόσο να γίνουν όλα αυτά τα μαγικά και τα εξαίσια που τελικά εκτίναξαν στους ουρανούς της Τέχνης τον Γρηγόρη Μπιθικώτση
Άννα σε συγχαίρω για ότι κάνεις για τον πατέρα σου.
Σας χαιρετώ με αγάπη
Μίκης Θεοδωράκης
ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΝΑ ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗ
Γεννήθηκε στο Περιστέρι.
Είναι συγγραφέας, στιχουργός, αρθρογράφος, παραγωγός μουσικών παραστάσεων , ιδρυτής και δημιουργός της Λαϊκής Ορχήστρας Μπιθικώτση.
Μεγάλωσε αντί για παραμύθια με τα τραγούδια του πατέρα της Γρηγόρη Μπιθικώτση.
Ως στιχουργός συνεργάστηκε με καταξιωμένους συνθέτες και ερμηνευτές.
Ως συγγραφέας έχει πλούσιο συγγραφικό έργο. Best seller έγιναν 4 βιβλία της τα οποία έχουν μεταφραστεί σε 3 γλώσσες.
Δημιούργησε τη Λαϊκή Ορχήστρα «ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗ».
Με μεγάλη επιτυχία 700 και πλέον μουσικές παραστάσεις της με κορυφαίους ερμηνευτές έχουν λάβει χώρα με μεγάλη επιτυχία από το 2001 έως σήμερα σε Ελλάδα και εξωτερικό.
Συμμετέχει με Ελληνικές Χορωδίες σε παγκόσμια χορωδιακά Φεστιβάλ συνδέοντας τα τραγούδια τους με τα λογοτεχνικά της κείμενα τα οποία η ίδια αφηγείται.
Αρθρογραφεί στις εφημερίδες: HELLENIC NEWS OF AMERIKA και στα ΝΕΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ «PRESS.GR»
Έχει τιμηθεί για την προσφορά της στα πολιτιστικά δρώμενα από Δήμους, Χορωδίες, Λιμενικές αρχές, Ιδρύματα, τον Ραδιοφωνικό Σταθμό Νέας Υόρκης, «HELLAS FM»
ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΤΕΛΙΟ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗ
Είναι επαγγελματίας μουσικός από την ηλικία των δώδεκα ετών, όταν και ξεκίνησε στο πλευρό του πατέρα του, Μάρκου, και συνεργάστηκε με σημαντικούς μουσικούς του ρεμπέτικου, όπως ο Παπαϊωάννου, ο Τσιτσάνης, ο Παγιουμτζής και ο Περπινιάδης, καθώς και με εκπροσώπους της λαϊκής και έντεχνης μουσικής σκηνής, όπως ο Γ. Ζαμπέτας, η Κ. Γκρέυ, η Β. Μοσχολιού, Σ. Μπέλλου, ο Ν. Ξυλούρης, ο Γ. Νταλάρας.Είναι από τους πρωτοπόρους μουσικούς που ασχολήθηκαν με τις κοινές ρίζες των Αμερικάνικων blues και του μπουζουκιού. Έγραψε και συνεχίζει να γράφει τραγούδια με αυστηρά προσωπικό στυλ που μοιάζει με ένα ιδιαίτερο κράμα πειραιώτικου ρεμπέτικου και blues. Η καλλιτεχνική αξία του ιδιαίτερου ύφους της μουσικής του έχει αναγνωριστεί και από τη διεθνή blues κοινότητα. Έχει ταξιδέψει σε πολλές χώρες του κόσμου όπου παρουσιάζει τα τραγούδια του αλλά και τραγούδια του πατέρα του Μάρκου. Έχει συνθέσει μουσική για τον κινηματογράφο, αλλά και για θεατρικά έργα.
Info:
«Βαμβακάρης – Μπιθικώτσης. Ο Ρεμπέτης και ο Σερ»
Τιμές εισιτηρίων:
Προπώληση: 12€
Πόρτα: γενική είσοδος 15€ φοιτητικό/ανέργων/ΑΜΕΑ 10€, για παιδιά έως 10 ετών είσοδος ελεύθερη
Προπώληση εισιτηρίων:
Ηλεκτρονικά στο www.viva.gr , τηλεφωνικά στο 11876, στα καταστήματα: Seven Spots, Media Markt, Reload Stores, Ευριπίδης βιβλιοπωλεία, Viva kiosk
Τόπος Τεχνών «Χώρα» (Λελέικα Υπάτης, τηλ.2231051075) και Γραφεία Φεστιβάλ Οίτης (Αντιγόνης 7, Λαμία – πλησίον Δημοτικού Θεάτρου. Ανοικτά 10.00 – 18.00 καθημερινά εκτός Κυριακής,τηλ.2231043333)
Τετάρτη 4 Ιουλίου 2018
Ώρα έναρξης 21.00
Τόπος Τεχνών «Χώρα»
Λελέικα Υπάτης , Φθιώτιδα
Τηλ. 2231051075
e–mail: info@xwra.gr
www.xwra.gr
