Ο Πύρρος Πουλίτσας και ο Νίκος Τσιφτσής δεν μας είναι άγνωστοι αλλά σε εντελώς διαφορετικούς χώρους.
Ο πρώτος, πολλά χρόνια επαγγελματίας στο μουσικό χώρο, καθηγητής κιθάρας και τραγουδιού σε δύο ωδεία, τραγουδιστής ο ίδιος και γνώστης πολλών μουσικών οργάνων, συνθέτης και ενορχηστρωτής με πολλές ζωντανές εμφανίσεις.
Ο δεύτερος, γιατρός για πάνω από 40 χρόνια, υπηρέτησε ως το τέλος της καριέρας του στο Νοσοκομείο της πόλης μας. Την ενασχόλησή του με τη λογοτεχνία όμως, ίσως τη θυμούνται μάλλον οι παλιότεροι, γιατί πηγαίνει πίσω στη δεκαετία του ’90. Μικρά διηγήματα-κάποια δημοσιευμένα στο Φθιωτικό λόγο- και κυρίως θέατρο, με μέντορα τον σπουδαίο θεατράνθρωπο και τότε διευθυντή του ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης Βασίλη Μητσάκη. Θεατρικά του έργα έχουν παρουσιαστεί με τη μορφή του θεατρικού αναλογίου από το ΔΗΠΕΘΕ, ενώ ένα παιδικό του έργο βραβεύτηκε σε πανελλήνιους σχολικούς θεατρικούς αγώνες.
Παράλληλα γράφει και στίχους, που δε θέλησε ποτέ να δημοσιεύσει… ώσπου συνάντησε τον Πύρρο!
Πρόσφατα, η δεύτερη δουλειά τους «Του χρόνου οι σταγόνες» ανέβηκε στο YouTube και έχει λάβει ήδη πολλά κολακευτικά σχόλια από το κοινό. Δείτε το βίντεο και ακούστε το τραγούδι που ερμηνεύουν ο Πύρρος Πουλίτσας και η Εύη Γούβαλη:
Οι δημιουργοί του τραγουδιού μιλούν για το τραγούδι τους και απαντούν σε ερωτήματα:
Πώς γνωριστήκατε και πότε ξεκινήσατε να γράφετε τραγούδια μαζί;
Ν.Τ. Γνωριστήκαμε αρκετά χρόνια πριν, μέσα από το Ωδείο. Έχοντας τελειώσει πια τη διαδρομή μου ως γιατρός, σκέφτηκα ότι θα ήταν μια καλή ιδέα να ξαναπιάσω το νήμα της μουσικής, που είχα αφήσει στα φοιτητικά χρόνια πίσω στη δεκαετία του ’70! Φυσικά δε φιλοδοξούσα (στα 60+) να ξαναγίνω ο μπασίστας της νεανικής μπάντας, που έπαιζε στα κυριακάτικα μουσικά πρωινά εκείνης της εποχής! Χρειαζόμουν όμως ένα δάσκαλο, που φρεσκάροντας τις γνώσεις μου στην κιθάρα και το τραγούδι, θα με βοηθούσε να δώσω ζωή σε στίχους που είχα αρχίσει να γράφω δεκαετίες πριν και που συνεχίζω ως σήμερα. Και προέκυψε ο Πύρρος!
Δάσκαλος και μαθητής δηλαδή;
Π.Π. Κάπως έτσι. Το αστείο είναι ότι ο μαθητής ήταν αρκετά μεγαλύτερος από το δάσκαλο! Σοβαρά όμως…Εκείνο που μου έκανε εντύπωση, ήταν οι γνώσεις του Νίκου στη θεωρία της μουσικής, χωρίς να έχει σπουδάσει ποτέ. Μόνο από αγάπη για τη μουσική και μελετώντας μόνος του. Όταν δε μου εμπιστεύτηκε να διαβάσω κάποιους από τους στίχους του…ε, τότε είπα: Εδώ είμαστε! Αυτά πρέπει να γίνουν τραγούδια! Ταιριάζαν τόσο όμορφα σε μουσικές που είχα στο μυαλό μου ή είχα ήδη γράψει σε μια αρχική μορφή.
Ν.Τ. Την ίδια αίσθηση είχα κι εγώ όταν πρωτοάκουσα αυτές τις μουσικές του Πύρρου. Μας άρεσαν τα ίδια πράγματα, είναι πολύ απλό. Είναι θέμα χημείας, τελικά. Πρέπει να «δέσει» η μουσική με το λόγο. Δεν είναι τυχαίο ότι στην ιστορία του τραγουδιού πολλοί συνθέτες συνεργάζονταν πάντα με τον ίδιο στιχουργό.
Πρώτη φορά παρουσιάσατε ζωντανά δικό σας τραγούδι σε εκδήλωση αφιερωμένη στη γενοκτονία των Ποντίων, τον περασμένο Μάη. Πώς προέκυψε αυτό;
Π.Π. Σκεφτήκαμε ότι η πρώτη μας «γνωριμία» με το κοινό – σαν συνθετικό δίδυμο με το Νίκο – θα ήταν όμορφο να είναι ζωντανή και με ένα τραγούδι-αφιέρωμα στον Ποντιακό Ελληνισμό, στη συναυλία που έγινε για το σκοπό αυτό. Έτσι γράψαμε τη «Μαύρη Φορεσιά», που τραγούδησε η μόλις 17χρονη αλλά πολύ ταλαντούχα Ελένη Ντριβαλά.
Η δεύτερη δουλειά σας δεν έχει να κάνει με την παράδοση. Είναι ένα όμορφο ερωτικό τραγούδι.
Π.Π. Το ερωτικό τραγούδι ήταν και είναι κυρίαρχο στη μουσική. Το συγκεκριμένο το γράψαμε με στόχο να τραγουδηθεί από ένα ντουέτο. Είχα την τύχη και τη χαρά να το τραγουδήσω μαζί με την υπέροχη Εύη Γούβαλη, μια ξεχωριστή φωνή αλλά και σπουδαία μουσικό, για όσους γνωρίζουν τα μουσικά πράγματα της πόλης μας.
Τελικά, σε ποιο μουσικό είδος κινείστε;
Π.Π. Σε ότι αγαπάμε, ότι μας συγκινεί, ότι μας μιλάει στην ψυχή μας. Είτε είναι ένα παραδοσιακό τραγούδι του Πόντου, είτε ένα βαρύ ζεϊμπέκικο του καημού, είτε ένα «έντεχνο» ερωτικό! Η μουσική είναι μία, είναι παγκόσμια και ενώνει τους ανθρώπους. Δεν θέλουμε να μπούμε σε κουτάκια ή να βάλουμε ταμπέλες. Ότι μας αγγίξει, λοιπόν!
Ποια είναι τα σχέδιά σας για το άμεσο μέλλον;
Ν.Τ. Φυσικά και προσδοκούμε να υπάρξει συνέχεια. Θέλουμε να δείξουμε τη δουλειά μας αλλά δεν υπάρχει λόγος για πρόχειρα και βιαστικά πράγματα. Έχουμε τραγούδια που βρίσκονται σε διάφορα στάδια εξέλιξης. Όταν θα έχουμε κάτι που θα είμαστε σίγουροι ότι είναι αυτό που θέλουμε, θα είστε οι πρώτοι που θα το μάθετε!
Θα βλέπατε πιθανό να ενδιαφερθεί για τη δουλειά σας η μουσική βιομηχανία; Μια δισκογραφική εταιρεία π.χ.;
Π.Π. Η μουσική βιομηχανία έχει τείχη πιο ισχυρά και από της Τροίας. Δέκα χρόνια προσπαθούσαν οι Αχαιοί να τα αλώσουν και ξέρεις πώς μπήκαν στο τέλος. Δυστυχώς, εμείς δεν έχουμε κανένα Οδυσσέα στην παρέα…!
Δείτε και ακούστε το πρώτο τραγούδι των δύο δημιουργών, “Η Μαύρη φορεσιά”:
